Yi Yings woud

Net buiten de stad is een groot bos, wanneer je je eerste stap zet in het bos verdwijnt de zon meteen en kom je in een dicht gegroeit bos. Toch is het niet altijd pikke donker en verdord, zoals je waarschijnlijk zou denken. De eerste kilometer is alles nog mooi groen, vanaf dat moment gaat het langzaam van groen naar verdorde bomen en ga je zo het donker en het duister tegenmoet.

Alice liep, nouja, eigenlijk rende, het bos in, zo snel als ze kon. Het was geweldig om nergens aan te denken en gewoon te rennen, wat ze natuurlijk heel snel kon omdat ze een vampier was. Hier was niemand die haar lastig viel, hier kon ze gewoon aan niks denken, gewoon rennen. Perfect.